فلوراید و سایر راهکارهای پیشگیرانه برای پوسیدگی دندان
فلوراید و سایر راهکارهای پیشگیرانه برای پوسسیدگی دندان ما بر مداخلات بهداشت عمومی مقیاس پذیری تمرکز می کنیمکه از ایجاد پوسیدگی جلوگیری کرده و آن را به تاخیر می اندازد و مقاومت در برابر ضایعات پوسیدگی دندان را افزایش می دهد.این مداخلات باید در طول چرخه زندگی انجام شود و باید متناسب با سن باشد.
کاهش انتقال بیماری و افزایش مقاومت از طریقاستفاده از فلورایدهای مختلف، جایگزین‌های قند، موانع مکانیکی مانند سیلانت‌های حفرهای و فیشور و مواد ضد میکروبی حاصل می‌شود.یک جنبه کلیدی مشاوره و سایر مداخلات رفتاری است که برای ترویج استفاده از عوامل بازدارنده انتقال بیماری و افزایشمقاومت دندان طراحی شده است. حمایت از فلورایداسیون آب عمومی و مالیات قند یک فعالیت مناسب برای سلامت عمومی دندان است.
-راهکاربرای کاهش پوسیدگی دندان
این فصل بر روی راهکارهایی برای کاهش بار پوسیدگی دندان در سراسر جمعیت،با استفاده از فلوراید و برخی دیگر از عوامل پیشگیری کننده از پوسیدگی دندان تمرکز دارد.هدفمند بودن در مورد اهداف به کارگیری مداخلات مختلف، و به ویژه اینکه عوامل باید توسط الگوهای حساسیت به بیماری، که با سن مرتبط است، مورد هدف قرار گیرند، ضروری است. پوسیدگی دنداندر اشکال مختلف – پوسیدگی زودرس (ECC)، پوسیدگی شدید در اوایل دوران کودکی (S-ECC)، پوسیدگی دندانیاولیه دندان شیری و دائمی، پوسیدگی عود کننده و پوسیدگی سطح ریشه – بیماری هایی هستندکه در آنها محصولات متابولیسم قند توسط باکتری های خاصی که سطح دندان را تشکیل می دهند باعث ایجاد و پیشرفت ضایعات می شود.
این ضایعات (به اصطلاح “حفره ها”) بیان بالینی بیماری هستند که در آن باکتری های پلاک دندانی قندرا به مواد پلیمری متابولیزه می کنند که چسبندگی آنها را به دندان تثبیت می کند و به اسیدهایی تبدیل می کند که بافت های سخت دندان را غیر معدنی می کند.اصطلاح ضایعه پوسیدگی شامل طیفی از ساختار از دست رفته دندان می شود
که از دمینرالیزاسیون مینای “نقطه سفید” تا حفره های بزرگی که به عاج گسترش می یابد، می باشد. گونه های باکتریایی درگیر در روند بیماری به طور قابل ملاحظه ای شناخته شده اند، اما در عمق و محل ضایعات پوسیدگی متفاوت است. شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد هر مداخله ای که در حال حاضر توسط دندانپزشکان استفاده می شود،بروز پوسیدگی دندان را به عنوان یک بیماری کاهش می دهد. مؤثرترین مداخلاتی که اکنون شناخته شده اند، بروز ضایعات جدید را کاهش می دهندو رشد ضایعه را محدود می کنند، و اینها موضوع اصلی این فصل خواهند بود.
لازم به ذکر است که در حال حاضر دندانپزشکان بیشتر وقت خود را صرف رسیدگی به ضایعات پوسیدگی که قبلاً درمان شده اند می گذرانند که به آنها ضایعات پوسیدگی عود کننده یا ثانویه گفته می شود.تلاش‌های پیشگیری متمرکز بر جمعیت به دنبال تغییر بیوفیلم پلاک دندانی با کاهش قرار گرفتن در معرض قند در رژیم غذایی و بهبود انعطاف‌پذیری دندان‌ها است.
این ضایعات (به اصطلاح “حفره ها”) بیان بالینی بیماری هستند که در آن باکتری های پلاک دندانی قندرا به مواد پلیمری متابولیزه می کنند که چسبندگی آنها را به دندان تثبیت می کند و به اسیدهایی تبدیل می کند که بافت های سخت دندان را غیر معدنی می کند. اصطلاح ضایعه پوسیدگی شامل طیفی از ساختار از دست رفته دندان می شود که از دمینرالیزاسیون مینای “نقطه سفید” تا حفرهای بزرگی که به عاج گسترش می یابد، می باشد.
گونه های باکتریایی درگیر در روند بیماری به طور قابل ملاحظه ای شناخته شده اند، اما در عمق و محل ضایعات پوسیدگی متفاوت است.شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد هر مداخله ای که در حال حاضر توسط دندانپزشکان استفاده می شود،بروز پوسیدگی دندان را به عنوان یک بیماری کاهش می دهد. مؤثرترین مداخلاتی که اکنون شناخته شده اند، بروز ضایعات جدید را کاهش می دهند و رشد ضایعه را محدود می کنند، و اینها موضوع اصلی این فصل خواهند بود.
لازم به ذکر است که در حال حاضر دندانپزشکان بیشتر وقت خود را صرف رسیدگی به ضایعات پوسیدگی که قبلاً درمان شده اند می گذرانندکه به آنها ضایعات پوسیدگی عود کننده یا ثانویه گفته می شود. تلاش‌های پیشگیری متمرکز بر جمعیت به دنبال تغییر بیوفیلم پلاک دندانی با کاهش قرار گرفتن در معرض قند در رژیم غذایی و بهبود انعطاف‌پذیری دندان‌ها است.
این ضایعات (به اصطلاح “حفره ها”) بیان بالینی بیماری هستند که در آن باکتری های پلاک دندانیقند را به مواد پلیمری متابولیزه می کنند که چسبندگی آنها را به دندان تثبیت می کند و به اسیدهایی تبدیل می کند که بافت های سخت دندان را غیر معدنی می کند.اصطلاح ضایعه پوسیدگی شامل طیفی از ساختار از دست رفته دندان می شودکه از دمینرالیزاسیون مینای “نقطه سفید” تا حفره های بزرگی که به عاج گسترش می یابد، می باشد.
گونه های باکتریایی درگیر در روند بیماری به طور قابل ملاحظه ای شناخته شده اند، اما در عمق و محل ضایعات پوسیدگی متفاوت است. شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد هر مداخله ای که در حال حاضر توسط دندانپزشکان استفاده می شود،بروز پوسیدگی دندان را به عنوان یک بیماری کاهش می دهد.مؤثرترین مداخلاتی که اکنون شناخته شده اند، بروز ضایعات جدید را کاهش می دهند و رشد ضایعه را محدود می کنند،و اینها موضوع اصلی این فصل خواهند بود.
لازم به ذکر است که در حال حاضر دندانپزشکان بیشتر وقت خود را صرف رسیدگی به ضایعات پوسیدگی که قبلاً درمان شده اند می گذرانند که به آنها ضایعات پوسیدگی عود کننده یا ثانویه گفته می شود.تلاش‌های پیشگیری متمرکز بر جمعیت به دنبال تغییر بیوفیلم پلاک دندانی با کاهش قرار گرفتن در معرض قند در رژیم غذایی و بهبود انعطاف‌پذیری دندان‌ها است.
